STOP PRZEMOCY – V

przez admin · Opublikowany 30-11-2018

W dzisiejszym artykule chcielibyśmy przybliżyć temat przemocy stosowanej w szkole, który niestety często jest tematem wyciszanym. Przemoc w szkole można podzielić na kilka kategorii:

przemoc dzieci wobec dzieci
przemoc dzieci wobec nauczycieli
przemoc rodziców wobec nauczycieli
przemoc nauczycieli wobec dzieci

Przykłady przemocy fizycznej

szturchanie,
popychanie,bicie,
kopanie,
opluwanie,
szarpanie,
niszczenie rzeczy,
zamykanie w pomieszczeniu,
okradanie,
zabieranie pieniędzy,
drapanie, szczypanie

Przykłady przemocy psychicznej

ubliżanie, przezywanie,
obmawianie, poniżanie,
zastraszanie, grożenie,
szantażowanie,
wyśmiewanie, upokarzanie przy innych,
nękanie, chodzenie i sprawdzanie co ofiara robi, sprawdzanie prywatnych rzeczy (pamiętnik, telefon komórkowy, listy),
wypieranie się, przerzucanie winy i odpowiedzialności na ofiarę,
robienie i upublicznianie zdjęć, nakręcanie filmików kompromitujących ofiarę.

Przykłady przemocy niewerbalnej

mimika i gesty symbolizujące wrogie nastawienie,
chrząkanie, śmianie się gdy ofiara coś mówi, robi, tym samym prowokowanie innych do współudziału w wyśmiewaniu,

Przyczyny przemocy

Przemoc w szkole związana jest z wieloma czynnikami. Zazwyczaj osobą doświadczającą przemocy jest taki nastolatek, który z jakiegoś powodu jest inny niż pozostali, czyli mają tu udział takie aspekty, jak:

choroba,
czynniki związane z wyglądem, usposobieniem dziecka (kolor włosów, nieśmiałość),
status społeczny, materialny, wykształcenie i praca rodziców,zainteresowania (gra na instrumentach, sport) nieaprobowane przez grupę rówieśniczą,
brak chęci podporządkowania się grupie wraz z brakiem siły do odparcia ataków.

Osoby stosujące przemoc w szkole często same doświadczają przemocy w środowisku rodzinnym. Nie zawsze musi być to przemoc fizyczna, może to być tak zwana “zimna przemoc“, która jest związana z silnym wycofywaniem miłości, odrzuceniem, gdy dziecko nie spełnia oczekiwań rodziców.

Sprawcami przemocy bywają dzieci z tak zwanych “dobrych domów”, w których jest wysoki status materialny, pozycja społeczna, ale także bardzo wysokie wymagania oraz konsekwencje popełnianych przez dziecko błędów. W szkole odreagowują sytuację, a przemoc jest środkiem, dzięki któremu mają poczucie, że kontrolują sytuację, mają wpływ na swoje życie.

Skutki

zamknięcie się w sobie,
uciekanie w świat wewnętrznych przeżyć i fantazji,wagarowanie,
objawy nerwicowe,
depresja,
bezsenność,
problemy wychowawcze,
przestępczość,
unikanie szkoły, fobia szkolna,
zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia),
samookaleczanie,
stosowanie dopalaczy, narkotyków, alkoholu, palenie papierosów,
stres posttraumatyczny (PTSD),
próby samobójcze, samobójstwa

Gdzie szukać pomocy?

Każda forma przemocy jest niedopuszczalna. Są sytuacje, w których wydaje się, że pojedynczy incydent więcej razy nie będzie miał miejsca. Tak bywa do czasu, gdy sprawca przemocy poczuje się bezkarny, gdy ma ciche przyzwolenie i podziw pozostałych osób, gdy grozi, zastrasza, manipuluje innymi.

W wielu przypadkach z drobniejszymi aktami przemocy dzieci potrafią sobie poradzić same, jednak te pojedyncze przejawy agresji często przybierają na sile i wtedy koniecznie trzeba zareagować.
Przemocy nie można w żadnym wypadku ukrywać, trzeba o niej komuś powiedzieć. Dziecko przede wszystkim musi czuć wsparcie w rodzinie, mieć zaufanie do rodziców i mówić o tym, co dzieje się w szkole. Może także zwrócić się z tym do nauczyciela, do którego ma największe zaufanie, pedagoga szkolnego, psychologa, przyjaciela.

Dziecko sobie samo nie poradzi ze znęcaniem, dlatego powinno mieć maksymalne wsparcie w dorosłych. W niektórych sytuacjach wystarczy ingerencja nauczyciela, dyrektora, czasami trzeba sprawę zgłosić dalej (kuratorium, fundacja zajmująca się problemem przemocy, policja) lub przenieść dziecko do innej szkoły. Każda forma pomocy dziecku jest dobra i ważna. Istotne jest, aby przemoc została zatrzymana, a dziecko poczuło silne wsparcie i ochronę oraz doświadczyło tego, że z każdej sytuacji jest wyjście, gdy tylko można liczyć na czyjąś pomoc.

Sposoby na przemoc:

Spróbuj ignorować to, co mówią sprawcy, udawaj, że cię to wcale nie obchodzi. Nie pokazuj, że jesteś smutny lub zły. Twoje zdenerwowanie sprawia im satysfakcję i zachęca do dalszego atakowania,
Staraj się wyglądać na pewnego siebie – chodź wyprostowany (plecy proste, podniesiona głowa). Możesz ćwiczyć taką postawę w domu, przed lustrem. Pamiętaj, że sprawcy poszukują uczniów wyglądających na takich, którzy się przestraszą i nie obronią,
Ćwicz swój głos – odpowiadaj pewnym i mocnym głosem, postaraj się patrzeć sprawcom w oczy. Często osoby w twojej sytuacji mówią cicho i nieśmiało, a to może zachęcać sprawców do dalszego zaczepiania,
Jeśli ci dokuczają – najlepiej odejdź. Nie przejmuj się, co o tobie pomyślą. Pamiętaj, im dłużej będziesz stał i słuchał tym większą zabawę będą mieli sprawcy,
Miej przygotowaną odpowiedź np.: “Dziewczyny, nie macie nic innego do roboty?”, “To nie jest w porządku wyśmiewać się z kogoś”, “Możesz sobie mówić co chcesz, mnie to nie obchodzi”.
Powiedz krótko i stanowczo, że się nie zgadzasz na takie traktowanie np.: “Nie mów tak do mnie”, “Nie zgadzam się”, “Nie nazywam się tak”.
Spróbuj być dowcipny. Poczucie humoru jest często najlepszą “bronią” na agresję. Jeśli potrafisz śmiać się w takiej sytuacji, sprawcy widzą, że się niczym nie przejmujesz. Prawdopodobnie zostawią cię wtedy w spokoju. Poćwicz takie odpowiedzi w domu,
Spróbuj zaskoczyć sprawców. Zrób coś, co zbije ich z tropu, zdziwi np. udawaj, że nie dosłyszysz (“Co mówicie? Głośniej. Ale, że co ja robię? Nic nie słyszę. itd.); upozoruj, że mdlejesz (“Chłopaki, kręci mi się w głowie od tego przezywania, chyba zemdleję”); może zmień temat (“Widzieliście nową wersję Warhammera?”) itp.
Powiedz o tym swojemu przyjacielowi lub dobremu koledze/koleżance. Będziesz czuł się o wiele lepiej, gdy podzielisz się swoim zmartwieniem. Poproś o pomoc i radę. Czasem wystarczy wspólne spędzanie czasu na przerwach. Sprawcy częściej atakują pojedynczych uczniów,
Poradź się rodziców lub kogoś bliskiego. Opowiedz im o swoim kłopocie. Dorośli mają różne, sprytne pomysły, jak rozwiązać taki problem. Warto skorzystać z ich wiedzy.